De Nederlandse Frank Beuken is nu woonachtig in Kleve, Duitsland. Hij wil graag zijn verhaal delen met u.

De onbekende Q-koorts
“In het jaar 2001, werd ik getroffen door de Q-koorts. Doordat de bacterie zich verplaatste, in mijn lichaam, was het voor de artsen een raadsel waaraan ik leed.

Voor het eerst werd mij geitenvlees voorgeschoteld, bij een gezin in Italië. Het was een koude dag in November 2001. Ik was net aangekomen in Milaan na een helse tocht, met de auto over de Brennerpas. De andere passen waren dicht vanwege de hevige sneeuwval. Dan is het een genot om een bord warm eten voorgeschoteld te krijgen.

Intensive care
Ongeveer een maand later, weer terug in Nederland, begonnen mijn ledematen pijn te doen, de hoofdpijn werd erger en de koorts bleef aanhouden. De huisarts heeft mij drie keer naar huis gestuurd met  de melding dat ik het toch even moest uitzieken.

Na twee weken kon ik niet meer functioneren en besloot de huisarts wederom te bezoeken. Elena, mijn vriendin die ik pas een paar dagen kende, heeft mij verzorgd en begon zich nu echt zorgen te maken. De huisarts stapte nu ook van het idee af, dat het gewoon een virusje was. Hij liet mij opnemen op de intensive care van het Radboud ziekenhuis in Nijmegen, want ik kon niet meer lopen, en er werd geconstateerd dat er meer aan de hand was.

Onderzoeken
Ruim twee weken van onderzoeken, elk mogelijk apparaat werd gebruikt, en twee tot drie keer bloed prikken, was er nog immer geen duidelijkheid. Ik kreeg geen medicijnen tegen de pijn, want dat zou het onderzoek belemmeren. Als een oude en zieke man werd ik van bed getild en op een stoeltje in de douche gezet. Ik was toen 32 jaar oud.

De pijn werd erger en de artsen stonden voor een raadsel. Ik begon te hallucineren en werd overgevoelig voor pijn. Het beenmergonderzoek, onttrokken aan mijn borstbeen, was een hel.

Het verlossende antwoord
Het dieptepunt was het moment dat Elena naast mij zat en de artsen als een halve maan om mijn bed stonden. De hallucinaties werden heviger en ik voelde mij wegzakken. Het moment dat ik voelde te sterven. De artsen waren radeloos. Totdat de volgende ochtend het verlossende antwoord kwam! ‘Meneer, u heeft Q-koorts, en dat is te behandelen.’ Alsof ik een nieuwe geboorte meemaakte, want twee dagen later reed Elena mij in een rolstoel naar buiten, om eindelijk weer in de openlucht te zijn.

Weer vier dagen later, liep ik zelfstandig naar de auto en we gingen eindelijk naar huis! Nog twee maanden heeft het geduurd voordat ik weer aan het werk ging.

Q-support
Sinds ik vorig jaar, 14 jaar later, Stichting Q-support op het internet tegenkwam, ben ik er weer over gaan praten. Dokter Alfons Olde Loohuis heeft voor mij, telefonisch een luisterend oor willen zijn. Ik mocht het rapport van de ziekenhuisopname naar hem toesturen en ben hem dankbaar voor zijn tijd en zijn goede manier van het beantwoorden van al mijn vragen omtrent dit rapport.

Godzijdank, leef ik en samen met Elena hebben wij een gelukkig gezin, met twee kinderen. Ondanks de moeheid, aan het einde van elke dag, geniet ik van mijn leven.”