Veel mensen ervaren langdurig last van QVS. Hoe lang QVS klachten kunnen duren is nog steeds onbekend. Inmiddels is wel duidelijk dat ze beduidend langer aan kunnen houden dan aanvankelijk gedacht. Toch zijn er ook mensen die na jaren van zware klachten aangeven dat ze genezen zijn van QVS.
Werkweken van 70 tot 80 uur waren gebruikelijk voor Ronald Verschoor (66). Het kostte
hem geen enkele moeite. ‘Mijn eigen zaak in groente en fruit voelde niet als werk, maar
als mijn hobby. Hartstikke mooi, dat vak, zeker als je succes hebt en doorgroeit naar een
bedrijf met 20 medewerkers.’ Tot die avond in 2009, toen hij voortijdig een feestje moest
verlaten vanwege de koude rillingen die al snel ontaardden in hoge koorts.
Die koorts ging niet over. Na een gevecht van een paar dagen met 42 graden koorts, volgt
een ziekenhuisopname. Longontsteking luidde de diagnose. Een behandeling met antibiotica
volgt. De koorts gaat weg, maar Ronald knapt niet op. Als zijn huisarts na een jaar voorstelt
te testen op Q-koorts, is Ronald in eerste instantie blij als blijkt dat de test positief is.
Eindelijk duidelijkheid. Maar zijn huisarts waarschuwt hem; Q-koorts is een nare ziekte.
Het ging niet meer
Dat ondervindt Ronald in de jaren die volgen aan den lijve. ‘Als zelfstandig ondernemer blijf
je aan de slag. Je voelt je verantwoordelijk, ook voor je personeel. Maar het ging niet meer.
Mijn zoon, die ook in de zaak werkte, had niet zo’n zin in een overname. Maar twee
kapiteins op een schip werkt ook niet. Gelukkig heeft hij de zaak in 2011 gekocht. Ik had
helemaal niet willen stoppen. Maar mijn huisarts vertelde dat QVS 7 jaar, 10 jaar of nog veel
langer kon duren. Er zat dus niets anders op.’
Strijd om erkenning
Wat volgde was niet de noodzakelijke rust, maar en nare strijd met verzekeraars en
keuringsartsen om erkenning van de ziekte. ‘In deze regio rond Rotterdam is Q-koorts
natuurlijk helemaal onbekend. De eerste keuringsarts die ik trof zei al meteen: “Ik heb niet
zo veel met vermoeidheidsziektes”. Dan moet je nog beginnen. De tweede had nog nooit
van Q-koorts gehoord, maar vond wel dat ik 40% kon gaan werken. Dat heb ik geprobeerd,
maar dat ging echt niet. Een eigen deskundige die mijn arbeidsvermogen op 10-15%
inschatte, werd niet serieus genomen door de verzekering. Het hield niet op.’
Vooruit kijken
Begin 2018 neemt Ronald een besluit. ‘Ik wilde het achter me laten. Niet meer terugkijken in
boosheid, maar vooruit kijken. Ik was 65 jaar en werd opa. Dat was fantastisch nieuws en ik
besloot er positief in te gaan staan. Achteraf was dat een keerpunt. Vanaf dat moment ben
ik me langzamerhand beter gaan voelen. Volgens mij heeft de tijd maar ook een andere
houding ertoe geleid dat ik nu niet meer ziek ben. Ik weet in ieder geval zeker dat je van die
boosheid niet beter wordt. Sinds ik die achter me heb gelaten gaat het stukken beter.’
Zo goed zelfs dat Ronald zijn ‘hobby’ weer heeft opgepakt. ‘Ik werk nu als vrijwilliger in de
zaak van mijn zoon. Dat is echt mooi. De zaak loopt als een tierelier en ik geniet er volop van.
En ziek ben ik niet meer, sterker nog: ik ben 100% beter!’